A Comisión europea afirma non ter coñecemento de ningún novo estudo científico sobre o estado dos residuos radioactivos verquidos na fosa atlántica nin de ningunha investigación sobre a repercusión destes residuos no medio natural e a saúde humana

A Petición n.º 1203/2017, sobre os residuos nucleares verquidos na fosa atlántica durante os anos 1949 a 1982, trataba de recabar información sobre o estado actual destes residuos e os programas de vixiancia establecidos pola autoridade competente. No período indicado, certos países europeos verteron toneladas de residuos nucleares na fosa atlántica fronte ás costas de Galicia e Asturias. Existía por tanto a dúbida sobre se estas verteduras no golfo de Biscaia estaban baixo supervisión e control ou non.

Admitida a petición a trámite o 4 de abril de 2018, o Parlamento pediu á Comisión que facilitase información (artigo 216, apartado 6, do Regulamento interno).

A resposta da Comisión deixa ao descuberto que estes residuos non están a ser controlados por ninguén.

A Comisión indica que en virtude do Tratado Euratom, os Estados membros son responsables de controlar de modo permanente o índice de radioactividade nos seus territorios, incluídas as augas territoriais, e de comunicar estes datos á Comisión, que posteriormente se encarga de avaliar e comparar a exposición á radiación da poboación de diferentes países.

Por outra banda, a Comisión recibe información sobre a xestión do combustible nuclear gastado e dos residuos radioactivos xerados no territorio dos Estados membros, en conformidade coas disposicións da Directiva 2011/70/ Euratom do Consello. En particular, cada Estado membro debe comunicar o seu programa nacional para a xestión do combustible nuclear gastado e os residuos radioactivos xerados no seu territorio e presentar cada tres anos un informe sobre a aplicación desta Directiva. Estas notificacións deben incluír os inventarios nacionais de todos os residuos radioactivos e o combustible nuclear gastado, así como as estimacións relativas ás cantidades futuras, indicando claramente a cantidade de residuos radioactivos e de combustible nuclear gastado e a súa localización. As autoridades españolas non notificaron nin no seu programa nin no seu informe nacionais a presenza de residuos radioactivos nas súas augas territoriais. Así mesmo, as partes contratantes do Convenio de Londres sobre a Prevención da Contaminación do Mar por Vertimiento de Refugallos e outras Materias acordaron a prohibición permanente da vertedura de residuos radioactivos no mar para partir do 20 de febreiro de 1994. Todo vertido de residuos radioactivos no mar levado a cabo por un Estado membro na actualidade constituirá unha vulneración do Dereito da Unión vixente en virtude da Directiva 2011/70/ Euratom do Consello . De conformidade coa información pública dispoñible, o CRESP (Programa coordinado de investigación e vixilancia ambiental) controlou a radioactividade mariña proveniente da vertedura de residuos radioactivos no Atlántico Norte realizado durante varios anos ata 1990 . En 2003, a Comisión levou a cabo un estudo sobre a exposición radiológica da Unión á radioactividade procedente das augas mariñas do norte de Europa.

Diversas organizacións internacionais, como a Comisión OSPAR e o Organismo Internacional de Enerxía Atómica, informan de que seguen controlando as verteduras radioactivas e os niveis de radioactividade mariña no Atlántico Norte, aínda que o labor da OSPAR céntrase principalmente nas verteduras procedentes de fontes terrestres e marítimas no sector nuclear e non nuclear, e non dos procedentes de vertedoiros mariños históricos. Por último, na actualidade a Comisión non ten coñecemento de ningún novo estudo científico sobre o estado dos residuos radioactivos verteduras na fosa atlántica nin de ningunha investigación sobre a repercusión destes residuos no medio natural, os ecosistemas acuáticos e a saúde humana, distintos dos mencionados anteriormente. As autoridades españolas tampouco informaron á Comisión de ningún plan respecto diso nin lle deron a entender que estes estudos fosen necesarios.

Á luz do anterior, a Comisión Europea considera que a información que se recolle na petición non xustifica intervención algunha pola súa banda no presente caso. Tal vez debera ocorrer unha traxedia para que a Comisión considerase intervir.