Obras de recheo, seca e tala do humidal de Navales, en Silleda
Debéranse tratar os humidais en consoancia coa súa importancia: a solución natural ao cambio climático. En Silleda no ano 1963 no Campo de Navales había ata 15 mananciais cos seus respectivos estanques e lavadoiros. E todos ubicados ao redor do humidal de Navales. As augas que afloraban nesta área desembocaban no Regueiro.
Co paso do tempo xa quedan poucos vestixios desa riqueza hídrica que se acumulaba no humidal de Navales. Sen embargo, nos últimos días asistimos ás obras de recheo, seca e tala deste espazo de alto valor ecolóxico.
Campo de Navales e a rede de estanques e lavadoiros ao redor do humidal de Navales. Ano 1963.
O recheo de humidais asóciase á expansión inmobiliaria, á especulación urbanística, á corrupción, ó progreso capitalista, o seu extrativismo e á falsa prosperidade.
Os humidais non só son contornas de conservación e reservorio da diversidade biolóxica, albergando especies endémicas de reptís, anfibios, peixes e aves residentes, estacionais e migratorias. Tamén contan cunha serie de beneficios sociambientais, como a de ser depuradores da auga, criadores do osíxeno que respiramos (mesmo máis que os propios bosques), reguladores da temperatura (evitando así as denominadas “illas de calor”) e por sobre todo, actuar como verdadeiras esponxas naturais á hora de absorber as augas das choivas de inverno.
Os recheos non só danan os ciclos hidrolóxicos do lugar, o equilibrio ecolóxico e diminúen as funcións sociambientais destes, senón que tamén xeran graves problemas de socavamentos e de licuefacción a quen habita neles.
Isto débese principalmente á baixa -ou nula- intención que teñen os gobernos de quenda de preservar estas contornas naturais, pois a lóxica de crecemento urbano privilexia o interese de expansión do gran empresariado inmobiliario -que ve estas zonas como potenciais sitios para a especulación-, máis que o interese posto en salvagardar o medioambiente e con iso, as funcións sociais que brindan ás comunidades contiguas.
Os humidais deben deixar de ser fonte de ingresos para o capital inmobiliario e para o interese municipal nestes espazos cada vez máis privatizados. Debemos frear a sede que ten os inversionistas de apropiarse destas contornas naturais sen mediar as consecuencias sociosambientales que representan a súa deterioración e destrución.
Debemos frear o avance inmobiliario sobre os humidais, aprender a coñecelos e comezar a relacionarnos con eles da mesma forma que eles o fan todos os días connosco e nós. A recuperación destes espazos, cada día máis suxeito ao interese creado de políticos e empresarios, atópase no medio do debate da cidadanía. Non só por protexer o medioambiente como tal, senón polo dereito de poder decidir sobre o espazo que habitamos e construír desde as propias comunidades.