Así publicáse no DOG do 04/12/2018 a apertura dun período de alegacións ata o vindeiro 17 de xaneiro, para que as persoas afectadas poidan alegar o que estimen convinte, aos permisos de investigación mineira solicitados por Caolines de Vimianzo, S.A.U (Cavisa), nos concellos de Laxe, Cabana e Zas.
A autorización sería para investigar 12 cuadrículas mineiras que abranguen aos permisos Jorge Reyes, nº 7148 e Don Sebastián nº 7147, para os recursos de caolín, mica e sección C).
A autorización presentada pola empresa coincidiría co desarrollo do convenio de colaboración asinado entre a Cámara Oficial Mineira de Galicia, a empresa Caolines de Vimianzo (Cavisa) e o concello de Laxe. O convenio asinado entre o alcalde de Laxe, José Manuel Mouzo Castiñeira, o presidente da Cámara Mineira, Juan de Dios Martín Aparicio e o director xeral de Caolines de Vimianzo (Cavisa), Juan José López Muñoz, daría pé ao pulo que cobran estes proxectos mineiros na actualidade, tras ser desbotados xa no seu día polo anterior alcalde socialista por ser incompatibles cos núcleos de poboación aos que afectan.
Por medio da Resolución do 11 de novembro de 2011, da Consellería de Economía e Industria (DOG núm. 236, do 13 de decembro), aprobouse a admisión a trámite da solicitude presentada por Caolines de Vimianzo, S.A.U. do permiso de investigación Don Sebastián nº 7147 para os recursos de caolín, mica e sección C) no termo municipal de Laxe da provincia da Coruña. Esta admisión foi declarada definitiva pola Resolución da Xefatura Territorial do 3 de abril de 2014.
Todas as persoas que se consideren afectadas por este permiso de investigación poderán examinar o expediente na Sección de Minas da Xefatura Territorial de Economía, Emprego e Industria, Edificio Administrativo de Monelos, 2º andar, rúa Vicente Ferrer, nº 2, A Coruña, ou no portal da dita consellería http://ceei.xunta.gal/expediente-explotacions-mineiras e alegar por escrito todo o que crean oportuno presentándoas en calquera oficina das previstas no artigo 16.4 da Lei 39/2015, do 1 de outubro, do procedemento administrativo común das administracións públicas. Para iso terán un prazo de trinta días hábiles, que comezará o día seguinte ao da súa publicación no Diario Oficial de Galicia, segundo o establecido polo artigo 21 da Lei 3/2008, do 23 de maio, de ordenación da minaría de Galicia (DOG núm. 109, do 6 de xuño).
Sorprende que un camiño primitivo, unha senda verde e histórica, que ademáis forma parte da ruta dos Faros, acabe converténdose, nunha pista forestal chea de zahorra.
A actuación que moitas persoas están a calificar de “agresiva” entra dentro das actuacións de promoción e divulgación do patrimonio natural de Galicia, cofinanciadas pola Xunta de Galicia, a través da Consellería de Medio Ambiente e Ordenación do Territorio e o programa operativo FEDER Galicia 2014 -2020, “Unha maneira de facer Europa. Recuperación do camiño primitivo senda a monte Castelo”, que ten por obxecto contribuír á conservación do medio ambiente e do patrimonio cultural.
A iniciativa que contribue á masificación do Monte Castelo de Lourido, desnaturaliza unha entorna protexida polo Plan de Ordenación do Litoral (POL), documento que califica á estrutura castelaria como patrimonio histórico de interés.
Nova vía de acceso ao Monte Castelo. Fonte imaxe: persoa socia da asociación Petón do Lobo.Cartel da obra da nova vía de acceso ao Monte Castelo. Fonte da imaxe: persoa socia da asociación Petón do Lobo.
Nesta semana coñecíamos que a eurodeputada galega Lidia Senra denunciaba na Comisión europea, o perigo que o eucalipto supoñía para especies protexidas polo Convenio de Berna, relativo á conservación da vida silvestre e do medio natural de Europa.
Entre eses animais máis susceptibles á acidificación dos solos producida polos eucaliptos está a píntega común ou salamátiga. A píntega ou salamántiga común ten unha subespecie de seu en Galicia, a Salamandra salamandra gallaica.
Para evitar seren atacadas por outros animais, a súa pel contén pequenas cantidades de substancias tóxicas (pezoña).
Pero como afecta a eucaliptización a estes animais?
Os eucaliptos consomen bastante auga debido a súa elevada evapotranspiración. Ademais son moi selectivos cos nutrintes que escollen do chan. Entre eses minerais que acaparan do chan en concentracións importantes está o calcio. Isto produce un descenso importante do pH e a conseguinte acidificación dos solos. Ao quedarse o chan sen calcio, libéranse importantes concentracións de aluminio coa conseguinte toxicidade para as plantas. As plantas e os animais atópanse de súpeto, con que as condicións dos ecosistemas xa non son as adecuadas para a súa supervivencia.
O eucalipto produce unha perda de calcio importante nos solos e un incremento da concentración de aluminio
Os solos ácedos crían moitos fungos que xeran un entramado de micelios ou filamentos brancos que producen a impermeabilización do solo. É o fenómeno coñecido como water repellency, que impide que a auga se filtre. Aumenta así a escorrentía superficial e a erosión laminar.
En Galicia milleiros de hectáreas de solos están perdendo as súas propiedades naturais por mor dos eucaliptos. Ademais deixan de ser espazos adecuados para o desarrollo da flora, da fauna, a auga e a súa capacidade produtiva a longo prazo.
Os produtores forestais e a industria minimizan a importancia destes impactos cando non debera ser así, porque a consecuencia é un atentado ecolóxico de primeira magnitude.
A Xunta de Galicia debera analizar as consecuencias da súa política expansionista dos eucaliptos e mudar drásticamente as políticas con respecto a estes, xa que está a ser cómplice do que podería ser un atentado ecolóxico sen precedentes na nosa historia.
O voceiro do BNG xustifica a recollida de sinaturas asumindo con audacia a representación e a moi cuestionada vontade unánime de toda a cidadanía de Laxe, e afirma a necesidade de retirar as dunas da parte baixa do paseo marítimo, o rebaixe da area acumulada e o traslado desta á zona do Cabo de Area. Para isto pide ao Ministerio de Transición ecolóxica unha actuación urxente.
Para as asociacións ecoloxistas Petón do Lobo, Cova Crea e o Ouriol do Anllóns, esta petición do edil denota unha falla de cultura ambiental evidente e unha incitación clara á posible comisión dun delito contra o medio ambiente. A petición, que conta xa con máis de 700 sinaturas, recolle unha vontade clara e manifesta do edil e das persoas que a apoian, de danar un dos sistemas dunares máis importantes de Galicia. Os sistemas dunares son hábitats moi sensibles. Polas súas características dináminas do sustrato areoso que conforman, vense a cotío moi afectados polas actividades relacionadas co mantemento das praias, a limpeza mecánica e a retirada de materia orgánica.
Praia de Laxe. Fonte: Turismo de GaliciaFoto de Vidal, municipio de Laxe, co estado orixinal das dunas. As edificacións construíronse enriba do sistema dunar
O cordón dunar de Laxe atópase protexido pola Directiva de Hábitats da Unión Europa e é un hábitat prioritario. As dunas de Laxe acollen importantes especies de flora e fauna que precisan de programas concretos de conservación e xestión. Ademáis da súa biodiversidade e do seu elevado valor ambiental, o sistema dunar de Laxe participa na protección do sistema praia –duna fronte ao impacto dos temporais marítimos. Neste senso, se ollamos as antigas fotos de Laxe, realizadas polo magnífico fotógrafo Vidal, pódese ver como o sistema dunar antigamente ía máis alá da estrada e incluso sobrepasaba a liña de casas edificadas. Progresivamente, as edificiacións na primeira liña de costa, foron desprazando ás dunas e minguando o sistema dunar con grave afección deste.
A conservación do frente dunar de Laxe é un elemento chave para mitigar a súa erosión e frear o impacto dos temporais martítimos sobre os edificios e vivendas da primeira liña de costa.
Por outra banda, peticións como as do edil laxense poderían facer que a LFee (Foundation for Environmental Education) e a ADEAC (Asociación de Educación ambiental e do Consumidor) constatasen os incumprimentos dos requisitos preceptivos para dispoñer da distinción de bandeira azul, da que gozaron ata o de agora areais como o de Laxe, coa conseguinte perda e afección ao turismo, sector económico chave neste municipio.
Sistema dunar nunha praia de Laxe
As asociacións críticas coa actuación do edil darán traslado da petición realizada por este a través do portal change.org á Fiscalía, por se puideran existir indicios dunha posible incitación á comisión dun presunto delito contra o medio natural e a ordenación do territorio. Asemade instan ao edil laxense a deseñar plans concretos e específicos de xestión e conservación do magnífico cordón dunar do municipio de Laxe.
O edil de Turismo de Laxe. Fonte da imaxe: La Voz de Galicia
A Petición n.º 1203/2017, sobre os residuos nucleares verquidos na fosa atlántica durante os anos 1949 a 1982, trataba de recabar información sobre o estado actual destes residuos e os programas de vixiancia establecidos pola autoridade competente. No período indicado, certos países europeos verteron toneladas de residuos nucleares na fosa atlántica fronte ás costas de Galicia e Asturias. Existía por tanto a dúbida sobre se estas verteduras no golfo de Biscaia estaban baixo supervisión e control ou non.
Admitida a petición a trámite o 4 de abril de 2018, o Parlamento pediu á Comisión que facilitase información (artigo 216, apartado 6, do Regulamento interno).
A resposta da Comisión deixa ao descuberto que estes residuos non están a ser controlados por ninguén.
A Comisión indica que en virtude do Tratado Euratom, os Estados membros son responsables de controlar de modo permanente o índice de radioactividade nos seus territorios, incluídas as augas territoriais, e de comunicar estes datos á Comisión, que posteriormente se encarga de avaliar e comparar a exposición á radiación da poboación de diferentes países.
Por outra banda, a Comisión recibe información sobre a xestión do combustible nuclear gastado e dos residuos radioactivos xerados no territorio dos Estados membros, en conformidade coas disposicións da Directiva 2011/70/ Euratom do Consello. En particular, cada Estado membro debe comunicar o seu programa nacional para a xestión do combustible nuclear gastado e os residuos radioactivos xerados no seu territorio e presentar cada tres anos un informe sobre a aplicación desta Directiva. Estas notificacións deben incluír os inventarios nacionais de todos os residuos radioactivos e o combustible nuclear gastado, así como as estimacións relativas ás cantidades futuras, indicando claramente a cantidade de residuos radioactivos e de combustible nuclear gastado e a súa localización. As autoridades españolas non notificaron nin no seu programa nin no seu informe nacionais a presenza de residuos radioactivos nas súas augas territoriais. Así mesmo, as partes contratantes do Convenio de Londres sobre a Prevención da Contaminación do Mar por Vertimiento de Refugallos e outras Materias acordaron a prohibición permanente da vertedura de residuos radioactivos no mar para partir do 20 de febreiro de 1994. Todo vertido de residuos radioactivos no mar levado a cabo por un Estado membro na actualidade constituirá unha vulneración do Dereito da Unión vixente en virtude da Directiva 2011/70/ Euratom do Consello . De conformidade coa información pública dispoñible, o CRESP (Programa coordinado de investigación e vixilancia ambiental) controlou a radioactividade mariña proveniente da vertedura de residuos radioactivos no Atlántico Norte realizado durante varios anos ata 1990 . En 2003, a Comisión levou a cabo un estudo sobre a exposición radiológica da Unión á radioactividade procedente das augas mariñas do norte de Europa.
Diversas organizacións internacionais, como a Comisión OSPAR e o Organismo Internacional de Enerxía Atómica, informan de que seguen controlando as verteduras radioactivas e os niveis de radioactividade mariña no Atlántico Norte, aínda que o labor da OSPAR céntrase principalmente nas verteduras procedentes de fontes terrestres e marítimas no sector nuclear e non nuclear, e non dos procedentes de vertedoiros mariños históricos. Por último, na actualidade a Comisión non ten coñecemento de ningún novo estudo científico sobre o estado dos residuos radioactivos verteduras na fosa atlántica nin de ningunha investigación sobre a repercusión destes residuos no medio natural, os ecosistemas acuáticos e a saúde humana, distintos dos mencionados anteriormente. As autoridades españolas tampouco informaron á Comisión de ningún plan respecto diso nin lle deron a entender que estes estudos fosen necesarios.
Á luz do anterior, a Comisión Europea considera que a información que se recolle na petición non xustifica intervención algunha pola súa banda no presente caso. Tal vez debera ocorrer unha traxedia para que a Comisión considerase intervir.
Nestes días, do 24 ao 26 de outubro, reúnese en Santiago de Compostela o lobbie mineiro deste país, no marco dun Congreso (V Congreso nacional de áridos) organizado pola Federación de Áridos (FdA), baixo o lema “Compromiso con la sociedad”.
Desde a canteira de Ponteceso, á beira do río Anllóns, pasando pola canteira de Cances, a antiga canteira do Monte Neme, a de Laracha, a da Brea en Carballo, Santa Comba e Caolines de Vimianzo; o certo é que hai unha ausencia de restauración dos espazos mineiros vencellados a canteiras de áridos e graveiras (agás algúns tímidos intentos de restauración no caso da mina da Brea).
Polo tanto, é moi cuestionable o Compromiso coa Sociedade por parte do sector dos áridos en Galicia, cando ese compromiso sería tan sinxelo como a restauración eficaz e efectiva dos espazos degradados pola actividade extractiva, o respecto á entorna e á paisaxe.
Afondando no programa deste V Congreso nacional atopamos con algunhas ideas do que entenden por “Compromiso con la sociedad”. Así no programa enumeran, entre outras accións:
Ayuda a la reforestación de zonas afectadas por incendios en Galicia Firma de un acuerdo marco sectorial para la promoción de la biodiversidad con SEO Birdlife Regalo de árboles autóctonos gallegos …etc.
Sen embargo, a sociedade demanda compromiso co entorno e as comunidades que o habitan, compromiso coa restauración eficaz e efectiva dos espazos mineiros; e esta tarefa, que ademáis é unha obriga normativa, non se está a realizar na meirande parte dos casos. Por tanto, é unha mágoa que neste V Congreso non se recoñeza o “mea culpa” do sector, polos compromisos incumpridos e reiterados ao longo do tempo e non se asuma o compromiso serio e firme de restauración dos espazos mineiros degradados, iniciativa que xa debera partir en primeiro lugar da Xunta de Galicia e da Cámara oficial mineira.
Por tanto, unha vez máis o lobbie mineiro de Galicia, por moito Congreso nacional que celebre continua a afastarse cada vez máis da realidade deste país.
Canteira de Sta. Cristina, en Ponteceso, á beira do río Anllóns. Fonte: Google MapsCanteira de Olveira, en Cances. Fonte: Google Maps.Canteira abandonada do Monte Neme, Carballo. Fonte: Google MapsCanteira no municipio de Laracha. Fonte: Google Maps.Canteira da Brea, en Carballo. Fonte: Google Maps
Canteira de Sta. Comba. Fonte: Google MapsCanteira de Sta. Comba. Fonte: Google MapsCanteira de Vimianzo. Fonte: Google Maps
A unha pregunta da eurodeputada galega Lidia Senra, a Comisión europea informa que destinou máis de corenta millóns de euros para a investigación mineira nos fondos marinos. A europarlamentaria preguntou tres cuestións:
. Podería a Comisión informar detalladamente o destino destes fondos?
. Quen son os beneficiarios, que se está investigando exactamente e onde?
. Podería a Comisión informar acerca dos resultados obtidos nas investigacións?
Minaría submariña
Así sabemos que a Comisión financiou seis proxectos de investigación mineira nos fondos mariños, dous con cargo ao Sétimo Programa Marco e catro a Horizaonte 2020. A inversión acada os case 47.000.000 euros.
Entre os proxectos obxecto de financiación están o MIDAS, posto en marcha en 2013. O proxecto dedicouse principalmente a estudar as consecuencias posibles da extracción de nódulos de manganeso e sulfuros masivos do fondo mariño (SMS), pero tamén tratou sobre temas ambientais relacionados coa explotación dos hidratos de gas metano e o potencial dos lodos do fondo mariño no Atlántico Norte como fonte de terras raras. A investigación realizada sobre os penachos de sedimentos mostrou que estes poden influír enormemente nos ecosistemas situados ata decenas de quilómetros do emprazamento mineiro. Este tema precisará dun investimento tecnolóxico que limite a xeración de penachos durante a actividade mineira e un cambio na lei que garanta que as empresas se adhiren ás mellores prácticas. Os resultados de MIDAS xa se están empregando para redactar normativas que regulen esta modalidade en alza de minería.
Outro proxecto, o BLUE NODULES, financiado con cargo o programa Horizonte 2020, é un proxecto de investigación e innovación para desenvolver un sistema de minería en alta mar para a recolección de nódulos polimetálicos do fondo mariño cun impacto ambiental mínimo.
O proxecto BLUE MINING, baséase en investigar solucións punteiras para a extracción e transformación de minerais en condicións extremas, que se ocupa de aspectos tecnolóxicos. O proxecto UNEXMIN: ten por obxectivo desenvolver un sistema robótico para que, de forma autónoma, poida realizar a exploración e cartografía das minas mergulladas europeas. O proxecto ROBUST: busca perfeccionar as técnicas de identificación de materiais in situ nos fondos mariños.
O proxecto IMOS: que busca desenvolver uns equipos de escavación e unhas ferramentas para o control do impacto ambiental, innovadores e automatizados, para as minas mergulladas.
O 8 de setembro de 2017, a Cooperativa de Armadores de Pesca do Porto de Vigo facíase eco dun informe sobre “Coexistencia da actividade pesqueira coas industrias do Gas, o Petróleo e a minaría submariña”.
No citado informe concluíase a necesidade de elaborar plans de ordenación do espazo mariño consensuados e a necesidade de elaborar unha normativa integradora que tivese en conta todos os intereses implicados.
“A industria pesqueira actualmente sitúase entre as principais actividades económicas europeas levadas a cabo no medio mariño, ocupando a segunda posición en canto a empregos xerados tras o turismo náutico e costeiro, e a terceira posición en canto a valor económico, tras o turismo e o transporte marítimo. – A crecente demanda de recursos enerxéticos e minerais, acompañados do seu paulatino esgotamento en terra, levou ás industria petroleira, gasera e mineira a centrar a súa atención no mar, en zonas onde a pesca ten desde outrora caladoiros de gran importancia. – Diversos estudos científicos indican que as actividades de procura e extracción de gas e petróleo teñen efectos negativos, tanto directos como indirectos, nas distintas pesqueiras. Así mesmo espérase que a actividade mineira submarina profunda leve un dano significativo nos fondos mariños así como na fauna que habita neles e na calidade da columna de auga. – É necesario que cando se concedan licenzas de exploración ou explotación de xacementos petrolíferos, gasíferos ou minerais, téñase en conta á industria pesqueira que xa opera nesas áreas. – Sería importante a realización de investigacións máis profundas sobre o impacto das actividades de prospección e explotación petrolífera ou mineral no medio mariño e nas pesqueiras para poder deseñar medidas de mitigación efectivas que beneficien á vida mariña e ás pesqueiras, sen comprometer o valor económico das industrias petroleiras ou mineiras. – É importante para unha boa coexistencia entre as distintas actuacións levadas a cabo no medio mariño, así como para a protección dos recursos e do medio ambiente mariño en xeral, a elaboración plans de ordenación do espazo marítimo consensuados e dunha lexislación relacionada clara, integradora, enfocada en todas as frontes de actuación dos caladoiros ou áreas mariñas de interese, e tendo en conta para a súa elaboración tanto os aspectos biolóxicos do medio como os aspectos socio económicos das industrias que operan nas distintas rexións mariñas”.
A situación en España e en Galicia
Pódense distinguir tres áreas xeográficas de gran interese: o Golfo de Cádiz, o marxe oeste de Galicia e os montes submarinos das illas Canarias. Ao norte da Península, atópase o Banco de Galicia, concretamente no marxe noroeste da placa Ibérica. Nesta rexión hai montes submarinos do Mesozoico (ex. Vasco de Gama, Porto, Vigo…). Como consecuencia da súa historia xeolóxica e da súa situación xeográfica nesta rexión formáronse principalmente tres tipos de depósitos minerais: lousados de fosforitas, nódulos de manganeso enriquecidos en cobalto asociados a procesos xeotermais, nódulos ricos en ferro ligados a depósitos contorníticos, e costras de ferro- manganeso hidroxenéticas.
Tal vez a posible falla de saneamento de boa parte do núcleo urbano de Neaño, no concello cabanés, teña consecuencias directas sobre a ría de Corme –Laxe. Duas tubaxes duns 30 cm de diámetro dispostas ao longo da cuneta dunha pista, que conduce á primeira liña do litoral, e xusto á beira do paseo marítimo cabanés, dirixiría os posibles residuos fecais de boa parte da poboación cabanesa directamente á Rede Natura e aos bancos marisqueiros da ría de Corme –Laxe. Alí oculta entre os xuncais, á fin da tubaxe amosa os posibles residuos fecais; entre eles, os máis consistentes, son obxecto de disputa das gaivotas que frecuentan o espazo atraídas polo depósito contaminante.
O concello cabanés conta con unha depuradora no lugar do Regengo, que se encarga do saneamento dunha parte da parroquia de Cesullas e outra no lugar de Lodeiro, na parroquia de Canduas. Tamén tería que existir, posto que estaba planificado, unha decantadora preto da praia da Urixeira, para sanear o resto das augas fecais do núcleo de Neaño, pero ou ben aínda non existe ou non funciona ou non abrangue todo o núcleo.
Verquido á ría de Corme -Laxe, municipio de Cabana de Bergantiños, núcleo urbano de Neaño
Ademais das anteriores, o concello dispón dunha depuradora na parroquia de Nantón, que non funcionou no periodo estival, e que foi obxecto de visita por parte do Seprona, polos problemas que daban os malos cheiros.
Na parroquia de Corcoesto tamén hai outra, que instalada no ano 2012, nunca chegou a funcionar e está abandonada nunha parcela.
As verteduras directas á ría de Corme –Laxe, a 600 metros aproximadamente da praia da Urixeira e en dirección á praia do Curro, ao remate do paseo martítimo, afectan directamente á enseada da Ínsua, un espazo natural protexido único e ao esteiro do Anllóns, un lugar moi produtivo en canto ao marisqueo, e con gran biodiversidade e valor paisaxístico.
Ademais o espazo está catalogado como Zona de especial protección para as aves (ZEPA) e forma parte do LIC Costa da Morte, da RedeNatura 2000 Europea.
Por outra banda, as verteduras á beira do paseo marítimo e do litoral cabanés, ao lado do chamado Camiño dos Faros, moi promocionado incluso pola TVG no programa “Imos indo”, afecta negativamente á promoción turística do municipio e proporciona moi mala imaxe deste en canto á sostibilidade ambiental que queren transmitir tanto desde o concello, co popular José Muíño Domínguez á cabeza, como desde a Concellería de Medio Ambiente que dirixe Begoña Torrado Lema.
Diversas entidades, colectivos e particulares xa deron a voz de alarma á Consellería de Medio Ambiente da Xunta de Galicia e á Consellería do Mar, posto que moita veciñanza pensaba que o concello de Cabana saneaba as augas residuais, posto que pagaran a acometida ao alcantarillado e lles pasan o recibo puntualmente.
Verquido á ría de Corme -Laxe, municipio de Cabana de Bergantiños, núcleo urbano de NeañoPaseo marítimo no litoral cabanés. Punto afectado polo verquido á ría de Corme -LaxeUbicación aproximada do punto de verquido no litoral cabanés
Os lumes iniciados na parroquia de Manín, en Lobios e Vilariño de Conso ameazan aos parques naturais do Xurés e o Invernadoiro. O lume nos parques naturais de Galicia evidencia a falla dun planificación da prevención eficaz e efectiva por parte da Xunta de Galicia.
Un ano máis, a Xunta de Galicia, realiza un mal uso dos fondos FEDER da Unión Europea na extinción de incendios. E faise fincapé no mal uso dos fondos, porque non existe un diagnóstico detallado da situación real dos bosques e da biodiversidade dos parques naturais de Galicia. Por elo, porque se parte dun diagnóstico equivocado (ou máis ben dunha falla del), tampouco se pode facer unha boa planificación da prevención e da extinción dos lumes. O Pladiga do 2018, ao igual que o dos anos anteriores, é un documento obsoleto e desfasado, porque non se basea en datos reais e actualizados.
A promotora confía na capacidade de reacción das especies (aves) para eludir o efecto barreira xerado polos parques sobre os desprazamentos da avifauna: “Analizando las disposiciones de los parques, tampoco se debería producir un aumento sobre el efecto barrera generado por los parques sobre los posibles desplazamientos norte-sur, ya que el parque eólico Bustelo presenta una disposición de las máquinas en cuatro grupos lo que permite aumentar la capacidad de reacción de las especies”.
A empresa gábase da sorte que ten a avifauna, xa que no interior do parque eólico Bustelo contaría con un baleiro e unha banda libre para evitar colisións, duns 146 metros como mínimo. Tal aseveración considérase surrealista, posto que as aves non se rixen por esta lóxica nin evidentemente se van a ler as instrucións de Greenalia Power, S.L.U. para circular por eses espazos: “En estos movimientos también es importante la presencia del vacío dejado en el interior del parque eólico Bustelo de entre 0,68 y 1 kilómetro entreagrupaciones de aerogeneradores y las separaciones establecidas entre máquinas, quedejan una banda libre de colisiones de unos 146 metros como mínimo”.
A falla de rigor técnico e científico da empresa promotora é evidente.
