Galería

Critican a composición «machista» do Comité galego de Caza. Solicita a paridade neste órgano. Participa!

Entidades eco-feministas como Loba Lilas e Spitfire, Petón do Lobo e a asociación galega Cova Crea critican a composición «machista» do Comité galego de Caza.

Segundo o borrador da acta do Comité do ano 2021 das 14 representacións que ostenta a Xunta de Galicia no Comité galego de Caza, 7 son mulleres. Ademais as designacións realizadas pola Xunta entre as vogalías de recoñecido prestixio que compoñen o Comité tamén recaen en homes.

A única representación das entidades ecoloxistas e naturalistas de Galicia tamén é unha muller.

Estas representacións acadan un 32% da composición do Comité, que dun total de 28 persoas, tan só 8 son mulleres.

Por tanto estase a vulnerar a paridade da que fala a Lei galega de Caza, que no artigo 78 citado, manifesta que na composición dos comités de caza procurarase acadar unha presenza equilibrada de mulleres e homes.

A isto hai que engadir que as persoas representantes non teñen por que adicarse específicamente á actividade cinexética, senón que poden designarse a persoas alleas ao sector no caso de déficit de representación feminina. Sen embargo, a Federación Galega de Caza, fai recaer todas as súas designacións en homes.

Así, tanto o presidencia da FEG como as representacións provinciais da Coruña, Lugo, Ourense e Pontevedra recaen en homes, ao igual que a representación das asociacións de cazadores designados pola FEG. Por último a representación das asociacións de propietarios de terreos cinexéticos tamén recae nun home.

Esta falla de paridade tamén se estende á composición dos Comités provinciais de caza. Así no Comité de caza da Coruña do ano 2021 de 9 representacións, tan só 2 correspondían a mulleres. Semellante situación produciuse no Comité de Lugo, Ourense e Pontevedra.

Piden a retirada das axudas e subvencións públicas a entidades de caza que non cumpran coa Lei de igualdade

Unha democracia paritaria e unha sociedade inclusiva non pode amparar que as mulleres queden fóra dos órganos de representación que se financian con fondos públicos como é a actividade da FEG. A Xunta de Galicia neste caso ten unha especial responsabilidade para que isto non suceda.

Podes consultar a composición do Comité galego de caza no seguinte enlace:

https://transparencia.xunta.gal/tema/transparencia-institucional/estrutura-organica-e-funcional/organos-colexiados-adscritos?content=/Portal-Transparencia/Unidades_informacion_transparencia/interiores/Tema_2/organos-colexiados/transparencia_0078.html

Pide a paridade. Descarga o modelo de solicitude e participa!

Galería

Manuela Cotelo, a muller que naceu en Sevilla e decidiu vivir en Corcoesto, cos seus avós

14
Igrexa de San Xoán Bautista, no Vulgo da Palma en Sevilla

Na casa nº 6 da praza do Castelo, en Sevilla capital da provincia, nacía o día 20 de setembro de 1877, Manuela. Manuela era filla de Francisca Cotelo, solteira, natural de Corcoesto (bautizada o día 3 de outubro). Francisca trasladárase a Sevilla, acompañando ao seu irmán Manuel Cotelo Caamaño, posiblemente vencellado á igresa por razón do seu traballo.

O párroco Martín León, con licencia do Doutor Francisco Manuel Reina, cura propio das parroquias unidas de San Xoán Bautista, Vulgo da Palma e do Apóstolo San Pedro de Sevilla, bautizaba así a unha nena que anos despois viviría en Corcoesto.

Os avós maternos foron Vicente Cotelo e María Caamaño. Os padriños, Manuel Ramos e Josefa Ramos, aos que o párroco lles advertiu do parentesco espiritual e demáis obrigas que contraían co solemne acto do bautizo, do que foran testemuñas. E así consta na partida no libro corrente de bautismos da parroquia de Xoán Bautista de Sevilla, o tres de outubro de 1877.

13
Igrexa de San Xoán Bautista, en Sevilla

Con tres ou catro anos Manuela trasladaríase a Corcoesto, para vivir cos avós maternos no lugar de Cures.

O 14 de xullo de 1906 casa con Ángel Vázquez Recouso, natural de Mesía. Ángel era un traballador das minas de Corcoesto, que atraído pola industria do ouro traballaría para os ingleses co seu irmá Pedro. Pedro Vázquez Recouso morrería ao pouco tempo, nun accidente laboral nas minas de Corcoesto, deixando a unha viúva, Teresa Méndez (alcumada «A Carrala»).

Pouco despois, tras a fallida industria mineira de Corcoesto, Ángel queda sin traballo e decide emigrar a América. O seu obxectivo é moi claro: non voltar nunca máis a Galicia, porque aquí o único oficio que lle esperaba era «cavar terróns».

A pesar de que Ángel intentou unha e outra vez que Manuela o acompañase, esta decidiu quedarse e apostar por un futuro en Corcoesto, para ela e o seu fillo, José Vázquez Cotelo.

Manuela fixo unha aposta valente e fíxose cargo da vida: labradora, produtora de madeira, familia monoparental….Todo un exemplo das moitas mulleres de Galicia, que loitaron por sacar adiante as súas familias en tempos difíciles.

En Corcoesto, hoxe viven os seus netos e os fillos destes, algún con moitas gañas de visitar o número 6 da praza do Castelo de Sevilla, para saber máis sobre da vida da súa avoa. Que sería da nai desta? E do seu tío? Haberá máis familia en Sevilla?

img_20161224_132155.jpg
Ao fondo, o lugar de Cures, onde viviría Manuela