Coñece as características e os previsibles impactos ambientais do proxecto do parque eólico Vaqueira no municipio de Outes (A Coruña). Pica no enlace e descarga o cadro -resumo:
Colabora e participa! Pica no enlace adxunto e descarga o modelo de alegacións ao parque eólico Vaqueira no municipio de Outes (A Coruña). Só tes que cubrir a cabeceira do escrito cos teus datos persoais e asinar na última folla. Logo preséntao no Rexistro de calquer Administración pública ou se tes sinatura electrónica no rexistro dá Administración estatal no enlace: https://rec.redsara.es/registro/action/are/acceso ou coa Chave 365 no portal da Xunta de Galicia: https://sede.xunta.gal/ Tamén podes modificar o modelo. Fin do prazo para presentar as alegacións: 14 de decembro de 2021.
Colabora e participa! Pica no enlace adxunto e descarga o modelo. Só tes que cubrir a cabeceira do escrito cos teus datos persoais e asinar na última folla. Logo preséntao no Rexistro de calquer Administración pública. Tamén podes modificar o modelo.
Solicitamos á Dirección Xeral de Patrimonio Natural da Consellería de Medio Ambiente, Territorio e Vivenda que:
1.- someta a consulta pública o borrador da resolución anual pola que se determinan as épocas hábiles de caza, as medidas de control por danos e os réximes especiais por especies durante a tempada 2021/2022, ao abeiro do Convenio de Aarhus que recolle o dereito da cidadanía de participar na adopción de decisións relativas ao medio ambiente.
2.- a suspensión inmediata da caza ata que se analice o seu impacto nas especies cinexéticas e por tanto a paralización e inaplicación da Resolución do 19 de maio de 2020 pola que se determinan as épocas hábiles de caza, as medidas de control por danos e os réximes especiais por especies durante a tempada 2020/21 (DOG Núm. 108 do 4 de xuño de 2020).
3.- a elaboración dos estudos científicos e informes técnicos pertinentes que permitan determinar que especies son cazables e cales non, e que estes sexan tidos en conta na elaboración da vindeira resolución anual de caza para a tempada 2021/2022.
4.- a actual Resolución da Consellería de Medio Ambiente, Territorio e Vivenda do 19 de maio de 2020 pola que se determinan as épocas hábiles de caza, as medidas de control por danos e os réximes especiais por especies durante a tempada 2020/21 posibilita a caza de especies da fauna silvestre sin contar con estudos científicos obxectivos e actualizados que permitan, desde o punto de vista da conservación das especies, a práctica da caza, polo que esta práctica “espúrea” debe rematar.
5.- A realización de censos actualizados das especies cinexéticas e a súa publicación no DOG.
6.- A realización dos estudos de impacto ambiental que require a actual lexislación ambiental para os Plans de ordenación cinexética dos Tecor e dos Plans anuais de aproveitamento cinexético. A publicación destes no DOG ou alomenos no Portal de Transparencia e Goberno Aberto da Xunta de Galicia.
7.- A avaliación das repercusións da actividade cinexética na área de influencia e na entorna da Rede Natura 2000, tal e como prescribe a normativa ambiental europea. O mesmo ocorre coas competicións da Federación galega de caza, que se realizan sen control ambiental algún por parte da Dirección Xeral de Patrimonio Natural e sen consulta pública, a pesar de afectar ao medio ambiente e vulnerando por tanto o artigo 45 da Constitución española e o Convenio de Aarhus.
8.- Prohibir a caza da rula en toda Galicia con carácter indefinido e iniciar o proceso para incluír esta especie no Catálogo Galego de Especies Ameazadas na categoría de vulnerable e implantar medidas eficaces de conservación, EXCLUINDO A ESPECIE na vindeira resolución de caza para a tempada 2021/2022.
A rula común está protexida de maneira xenérica como todas as aves europeas, baixo a Directiva de Aves. No Anexo II- B da citada Directiva está incluída como unha das especies cuxo aproveitamento cinexético é legal. Non obstante, a pesar de ser cinexética, existe a obriga de tomar todas as medidas necesarias para preservar, manter ou restablecer unha diversidade e unha superficie suficiente de hábitats para esta especie e mantela nun estado de conservación favorable. A ausencia de censos actualizados da especie e de estudos científicos que avalen a súa calificación como cinexética é unha deficiencia severa que debe ser corrixida.
En Galicia a Resolución do 19 de maio de 2020 pola que se determinan as épocas hábiles de caza, as medidas de control por danos e os réximes especiais por especies durante a tempada 2020/21, permite a caza da rula común (Streptopelia turtur), nos tecores da antiga lagoa de Antela e autoriza a súa caza xunto co paspallás. A pesar de ser unha zona ZEPA e Rede Natura, sen embargo, non se realiza o informe de avaliación das repercusións sobre a Rede Natura que esixe a Directiva de Hábitats, para que se poida permitir nela a actividade cinexética.
A Directiva 2009/147/CE do Parlamento europeo e do Consello, de 30 de novembro de 2009, relativa á conservación das aves silvestres considera que determinadas especies (as enumeradas no seu Anexo II) debido ao seu nivel de poboación, a súa distribución xeográfica e a súa tasa de reproducción no conxunto da Comunidade europea poden ser obxecto de caza no marco da lexislación nacional de cada Estado membro.
Por outro lado, o Anexo V da Directiva 92/43/CEE do Consello, de 21 de maio, relativa á conservación dos hábitats naturais e da fauna silvestre establece as especies animais e vexetais de interés comunitario cuxa recollida na natureza e cuxa explotación poden ser obxecto de medidas de xestión, sempre e cando sexan compatibles co mantemento de tales especies nun estado de conservación favorable.
Polo tanto, os danos poden producirse na medida en que se permita a caza de especies sin contar con información relativa ao nivel de poboación, distribución xeográfica e tasa de reproducción das distintas especies silvestre e ao grao de incidencia da actividade cinexética na conservación das mesmas.
Estos danos, de producirse, han de calificarse como irreparables ou de difícil reparación, posto que os exemplares cazados non son recuperables.
Cómpre recordar que a circunstancia de que unha especie sexa susceptible de ser cazada ou ser obxecto de xestión en abstracto (por non ser especie protexida), non significa que a actividade da caza poida realizarse sen máis, senón que é preciso e necesario que, ademais, non se vexa afectada a conservación da especie.
A declaración dunha especie como cinexética e cazable, esixe contar con estudos obxectivos científicos e actuáis.
Os danos derivados da práctica da caza para a fauna silvestre, sen contar cos estudos precisos que o avalen e, por outro lado, os danos aos intereses económicos e sociais derivados desta actividade, leva a conclusión de que resulta máis necesitado de protección o primeiro, polo seu carácter máis sensible.
A Dirección Xeral de Patrimonio Natural da Consellería de Medio Ambiente, Territorio e Vivenda da Xunta de Galicia non acredita a existencia de informes actuáis e obxectivos que avalen as especies que poden ser cazadas en Galicia.
A Consellería de Medio Ambiente, Territorio e Vivenda tanto se centrou na protección da flor Centaurea ultreiae, unha margarida única na zona e protexida pola normativa, que esqueceu outra especie presente na zona e protexida polo Convenio de Berna como é o Lobo
Os proxectos eólicos proxectados de Bustelo, Campelo e Toural e as súas correspondentes instalacións de evacuación da enerxía fragmentan o territorio de forma considerable, a paisaxe e os hábitats da especie
Os lobos son TERRITORIAIS, e os lobos que nun territorio alleo no que non estean abertos a aceptar elementos novos, serán eliminados. O 70% dos lobos que morren por causas naturais, o son por esta causa
A omisión e a falla de avaliación dos impactos sobre da especie provoca a nulidade radical e de pleno Dereito da Declaración de impacto ambiental, polo que instamos á cidadanía afectada destes concellos a impugnar a súa nulidade.
Por medio de anuncio do 9 de novembro de 2020, da Dirección Xeral de Calidade Ambiental, Sostibilidade e Cambio Climático, publicábase a declaración de impacto ambiental do proxecto do parque eólico Bustelo, nos concellos de Carballo e Coristanco (A Coruña) (clave do expediente 2018/0024), promovido por Greenalia Wind Power, S.L.U.
Neste documento preceptivo e determinante para a autorización do proxecto eólico non hai referencia algunha con respecto ao Lobo. Esta omisión convela implícita unha posible prevaricación por omisión en relación ao empregado público responsable de informar o proxecto industrial, que neste caso correspondería á Dirección Xeral de Patrimonio Natural que dirixe Belén María do Campo Piñeiro, e é causa de nulidade de pleno Dereito do proxecto industrial.
O Convenio de Berna relativo á Conservación da Vida Silvestre e o Medio Natural de Europa, foi asinado en Estrasburgo (Francia) en 1979. Este convenio incluíu ao lobo no Anexo II “Especies de fauna estritamente protexidas”, constando as prohibicións correspondentes no seu art. 6.
Este Convenio debe o seu valor a tres características fundamentais: o seu carácter xeneralista, a concepción da lista única de especies e a incorporación da política conservacionista na planificación económica, especialmente no relacionado coa protección dos hábitats (artigos 3 e 4).
Por outra banda, o Decreto 297/2008, do 30 de decembro, polo que se aproba o Plan de xestión do lobo en Galicia recolle no seu artigo 18 prevé o estudo e a análise do efecto barreira das infraestruturas, especialmente as infraestruturas lineais existentes entre A Coruña e Pontevedra, abordándose a identificación de corredores ecolóxicos e a conexión entre os lobos do norte de Pontevedra e a costa occidental da Coruña. Así mesmo indícase que a Dirección Xeral de Conservación da Natureza fomentará que nas avaliacións de impacto ambiental de proxectos de implantación eólica inclúanse datos sólidos sobre a presenza de lobos nas súas áreas de influencia e realícese unha avaliación e seguimento das afeccións da instalación eólica sobre a poboación de lobos; estrutura social, zonas de cría, uso do espazo, etc. Ademais realizarase un estudo de cuestións como a estrutura social das mandas, produtividade, mortalidade, uso do espazo e selección de zonas de cría en zonas con e sen parques eólicos, entre outras, que permitirán avaliar o impacto dos parques eólicos nos lobos.
O artigo 56 da Lei 42/2007 de Patrimonio Natural e da Biodiversidade establece a protección para todas as especies amparadas por tratados e convenios internacionais, como o de Berna, ratificado por España, polo que en caso de non ter dita consideración estariamos ante un incumprimento flagrante das obrigacións derivadas do Convenio de Berna, e da subseguinte Directiva Hábitats 92/43/CEE, en relación a unha especie protexida e de interese comunitario como o Lobo.
Fragmentación de hábitats e perda de biodiversidade derivada dunha deficiente e obsoleta planificación sectorial eólica
O proxecto do parque eólico Bustelo, ao igual que o proxecto Campelo e Toural comparten infraestruturas comúns, paisaxe e territorio. En canto á evacuación da enerxía producida no parque Bustelo, efectuarase a través da subestación 30/220 kV do PE Campelo (SET Campelo, prevista no proxecto do dito parque promovido tamén polo grupo Greenalia) que ademais será o punto de conexión para a evacuación da enerxía xerada noutro parque eólico deste mesmo promotor (PE Monte Toural). A conexión entre o centro colector e a SET Campelo efectuarase mediante unha liña eléctrica soterrada, que compartirá parte das gabias do cableado co PE Campelo (incluídas no proxecto do referido parque).
Desde a dita SET a enerxía destes tres parques (Bustelo, Campelo e Monte Toural) será evacuada de maneira conxunta mediante unha liña de alta tensión (LAT) en 220 kV (obxecto doutro proxecto pertencente tamén a este grupo empresarial) ata a Subestación de Mesón do Vento, propiedade de Red Eléctrica de España.
A inaplicación do Plan Sectorial eólico de Galicia en base a súa ilegalidade derivada da sua invalidez polo transcurso do tempo, ao abeiro da lexislación ambiental actual e ao principio de xerarquía normativa e nulidade de pleno dereito das disposicións administrativas que vulneran normas de rango superior, como é o caso. Un plan como o Plan Sectorial eólico de Galicia necesita dunha avaliación de impacto ambiental, polas consecuencias de fragmentación que do mesmo se derivan para o territorio, para as Paisaxes e incluso para outros plans como o Plan de xestión do Lobo, especie protexida polo Conveno de Berna.
O borrador da Estratexia para a Conservación e Xestión do Lobo propón a súa inclusión na listaxe de Protección Especial. Con todo, no seu texto hai un parágrafo que preocupa moito. O borrador de estratexia expón o seguimento dos grupos de lobo e propón directrices comúns de xestión para cando se observe un incremento notable no número de especímenes nunha determinada contorna que poida xerar tensións. Xestión sempre no contexto do equilibrio ecolóxico. Ademais, contempla a posta en marcha de liñas de axudas naqueles casos debidamente xustificados.
Pois ben, non é todo adecuado para a nosa Comunidade Autónoma. Os sindicatos agrarios, os gandeiros e a prensa adoitan crear bastante presión para que a Xunta de Galicia acabe autorizando batidas e sen criterio científico algún. Por tanto, requerimos a protección íntegra do lobo en Galicia, eliminando toda posibilidade de xestión dunha especie que se autorregula por si mesma. Se houbese lobo en Galicia, non existiría o desequilibrio ecolóxico actual que hai nos montes galegos.
Polo tanto, solicítase:
1.-Protección integral para o Lobo na Comunidade autónoma de Galicia, non só para esta especie senón que a protección ten que estenderse aos ecosistemas que este habita, ao seu hábitat. Por exemplo, o proxecto eólico Coto dás Airas, na Serra do Suído, fragmenta o territorio endémico desta especie, e non parece importar este feito ao órgano ambiental competente da Xunta de Galicia. Por tanto, solicitamos a protección integral non só do Lobo senón tamén dos ecosistemas que habita esta especie, impedindo a súa fragmentación e a perda da biodiversidade asociada.
2.- A prohibición absoluta da xestión do Lobo en Galicia, posto que o Lobo, é unha especie que se autorregula. Téñase por tanto en conta neste aspecto os criterios científicos. Se o Lobo non é unha especie cinexética, a súa xestión é incompatible coa súa conservación e restablecemento da especie.
3.- Hai que ter en conta que en Galicia non existe un Plan actualizado da xestión do Lobo, xa que o que hai está caduco e obsoleto, por tanto non hai tampouco datos exactos sobre o censo da especie.
Os lobos, ao carecer de predadores, contan con medios biolóxicos e etolóxicos para autorregular a súa poboación, que, por tanto, nunca experimenta explosións demográficas. Os lobos son TERRITORIAIS, e os lobos que nun territorio alleo no que non estean abertos a aceptar elementos novos, serán eliminados. O 70% dos lobos que morren por causas naturais o son por esta causa.
Por iso hai que seguir sempre os criterios científicos e garantir a protección íntegra do Lobo, non permitindo a súa xestión en Galicia.
O lobo non só é un símbolo de natureza posto así por nós senón que gañouno polo seu labor chave no medio ambiente.
O lobo cumpre un papel moi importante como axente eliminador de carroñas e controlador das poboacións de herbívoros e outros pequenos depredadores (así como das enfermidades que a estes aféctanlles, como a sarna, ao acabar cos exemplares máis débiles). Un ecosistema sen lobos buscará un novo equilibrio distinto ao natural con depredadores que pode non ser o máis conveniente no seu conxunto para o ser humano e o resto de partes da cadea alimentaria, e cuxos efectos colaterais resultarán difíciles de predicir.
O problema fundamental do lobo ibérico en España é que non se aplica unha xestión baseada no coñecemento técnico. Arestora a Xunta de Galicia está a xestionar o lobo de acordo a intereses dun sector determinado da sociedade.
Os controis de poboación que levan a cabo as Administracións fundaméntanse na falsa idea de que a depredación do gando relaciónase coa abundancia de lobos, cando, en realidade, o lobo, ao ser un depredador, non acada de maneira natural altas densidades. A depredación ao gando depende máis da ausencia de medios de protección fronte aos depredadores.
Incumprimento normativo con respecto ao lobo
Na actualidade incúmprese a normativa europea que protexe ao lobo e aos seus hábitats. A xestión debería estar baseada na conservación da especie e non na caza. Por iso é necesaria unha protección estrita da especie a nivel nacional e cumprir dunha vez cá normativa vixente a nivel europeo e internacional.
O Convenio de Berna relativo á Conservación da Vida Silvestre e o Medio Natural de Europa, foi asinado en Estrasburgo (Francia) en 1979. Este convenio incluíu ao lobo no Anexo II “Especies de fauna estritamente protexidas”, constando as prohibicións correspondentes no seu art. 6.
Este Convenio debe o seu valor a tres características fundamentais: o seu carácter xeneralista, a concepción da lista única de especies e a incorporación da política conservacionista na planificación económica, especialmente no relacionado coa protección dos hábitats (artigos 3 e 4).
Pódese afirmar que é o primeiro Tratado Internacional que dá un tratamento xeral á xestión da vida silvestre, elaborando unha serie de medidas de protección para plantas e animais, diferenciando nestes últimos as especies estritamente protexidas (Anexo II) das que requiren medidas especiais na súa xestión (Anexo III), incluíndo medios ou métodos non selectivos prohibidos de caza (Anexo IV).
Outro aspecto importante que contempla o Convenio é a conservación de especies migratorias, aludindo á necesaria coordinación internacional. Aínda cando a área do Convenio circunscríbese a Europa, foi unha preocupación dos responsables do Consello de Europa a extensión á fauna africana, onde inverna unha boa parte da fauna migratoria europea. Senegal foi o primeiro Estado africano que subscribiu o Convenio.
O procedemento de ratificación do Convenio por parte española estivo cheo de conflitos e polémicas, centrándose nas reservas ao mesmo. O Convenio ratificouse en 1986 coa reserva do lobo, estorniño negro, lagarto ocelado, a víbora ou os frinxílidos: xílgaro, verderolo, o liñaceiro común que está na Lista vermella IUCN marcada como en risco e listada no Reino Unido Biodiversity Action Plan como de prioridade e o xirín, que inclúe o Anexo III.
Estrutura
O seguimento e impulso do Convenio corre a cargo do Comité Permanente, que dispón de varios grupos de traballo, por exemplo, os que houbo sobre a conservación da foca monxa, as tartarugas mariñas, o oso pardo, o lince, o lobo, a londra, os himenópteros, as orquídeas ou, máis recentemente, as aves e as plantas silvestres en xeral.
Funcionamento
O Comité Permanente reúnese anualmente en Estrasburgo.
Os países membros entregan informes bianuais.
Apróbanse Plans de Acción para especies.
O Comité Permanente abre e trata nos plenarios expedientes sobre casos específicos.
Aínda que o lobo foi excluído da lista de especies con protección total, a ratificación do convenio compromete ás autoridades españolas a manter as súas poboacións fóra de perigo e a regular o seu caza. O Consello de Europa, en Estrasburgo, é o organismo internacional que coordina os traballos do Convenio de Berna e vixía o seu cumprimento.
En relación ao lobo:
O artigo 6 do Convenio estableceu a posibilidade de que cada país asinante adoptase as medidas lexislativas e regulamentarias apropiadas e necesarias para asegurar a conservación particular das especies de fauna silvestre enumeradas no Anexo II.
Prohibiu así para as especies do citado Anexo II:
calquera formas de captura intencionada, de posesión e de morte intencionadas;
a deterioración ou a destrución intencionados dos lugares de reprodución ou das zonas de repouso;
a perturbación intencionada da fauna silvestre, especialmente durante o período de reprodución, crianza e hibernación, a condición de que a perturbación teña un efecto significativo tendo en conta os obxectivos do presente Convenio.
España ratificou o convenio en 1986 pero coa reserva de sacar ao lobo do Anexo II, incluíndoo no Anexo III (“Especies de fauna protexidas”).
En 1988 actualizouse a listaxe de especies silvestres que figuran no Convenio Internacional sen efectuar ningunha reserva para o lobo, polo que cabe interpretar que o lobo segue figurando no Anexo II.
No caso que o lobo estivese incluído no anexo III sería aplicable o art. 7 do Convenio de Berna.
Pero cando se trata da captura ou morte das especies de fauna silvestre enumeradas no Anexo III e nas excepcións do Anexo II sería aplicable o Art. 8:
“Se se trata da captura ou morte das especies de fauna silvestre enumeradas no Anexo III, e nos casos en que se fagan excepcións con arranxo ao artigo 9 no que respecta ás especies enumeradas no Anexo II, as Partes contratantes prohibirán a utilización de todos os medios non selectivos de captura e morte e dos medios que poidan causar localmente a desaparición ou turbar seriamente a tranquilidade das poboacións dunha especie , en particular dos medios enumerados no Anexo IV.
Atopamos as excepcións das especies enumeradas no Anexo II a continuación: Artigo 9:
1. Se non houber outra solución satisfactoria e a excepción non for en detrimento da supervivencia da poboación interesada, cada Parte contratante poderá facer excepción do disposto nos artigos 4, 5, 6 e 7 e da prohibición de utilización dos medios a que se refire o artígo 8:
en interés da protección da flora e da fauna;
para previr daños importantes nos cultivos, no gando, nos bosques, pesquerías, augas e outras formas de propiedade;
en interés da saúde e da seguridade pública, da seguridade aérea ou en atención a outros intereses públicos prioritarios;
con propósitos de investigación e educación, repoboación e reintroducción, así́ como para a cría de animais domésticos;
para permitir, en condicións estritamente controladas, sobre unha base selectiva e nunha certa medida, a captura, a posesión ou calquera outra explotación razoable de determinados animais e plantas silvestres en pequenas cantidades.
2. As Partes contratantes presentarán ao Comité permanente un informe bienal acerca das excepcións feitas en virtude do párrafo anterior. Devanditos informes deberán especificar:
as poboacións que son obxecto ou foron obxecto de excepcións e, se fose posible, o número de exemplares implicados ;
os medios para dar morte ou capturar autorizados;
as condicións de risco, as circunstancias de tempo e de lugar en que tiveron lugar ditas excepcións;
a autoridade facultada para declarar que concorreron ditas condicións, e facultada para tomar as decisións relativas aos medios que puidesen utilizarse aos seus límites, e ás persoas encargadas da ejecución;
os controis aplicados.
A Directiva 92/43/CEE (Directiva Hábitats), cataloga ao lobo como “Especie de Interese Comunitario”, é dicir ten por obxecto: “[… contribuír a garantir a conservación dos hábitats naturais e da fauna e flora silvestres no territorio europeo dos Estados membros…]”.
Define “conservación” como o conxunto de medidas necesarias para manter ou restablecer os hábitats naturais e as poboacións de especies de fauna e flora silvestres nun estado favorable.
Así mesmo, esta consideración trasladada a escala nacional, recae nos estados membros.
A Directiva Hábitats distingue o nivel de protección dentro da Península Ibérica en base ao río Douro.
Lobos ao sur do Douro: incluídos no Anexos II (“especies animais e vexetais de interese comunitario para cuxa conservación é necesario designar zonas especiais de conservación”), e Anexo IV (“especies animais e vexetais de interese comunitario que requiren unha protección estrita”).
Os lobos ao norte do Douro: inclúense no Anexo V (“especies animais e vexetais de interese comunitario, cuxa recollida na natureza e explotación poden ser obxecto de medidas de xestión”).
Debemos deternos no termo “xestión” e valorar se se utiliza como sinónimo de caza no estado español a fin de xustificar permisos de caza.
A Lei 42/2007 de Patrimonio Natural e da Biodiversidade crea a Listaxe de Especies Silvestres en Réxime de Protección Especial onde desde xuño de 2019, todos os lobos situados ao sur do Douro están incluídos nesa “Listaxe” como corresponde aos mínimos de cobertura legal de ámbito nacional proporcionados polos Directiva Hábitats (que non fala de categorías nacionais de protección).
Pero con todo, os lobos que se atopan en calquera outra zona do estado carecen desa mínima cobertura legal de carácter especial no ámbito nacional.
O artigo 56 da Lei 42/2007 de Patrimonio Natural e da Biodiversidade establece dita consideración para todas as especies amparadas por tratados e convenios internacionais, como o de Berna, ratificado por España, polo que en caso de non ter dita consideración estariamos ante un incumprimento flagrante das obrigacións derivadas do Convenio de Berna, e da subseguinte Directiva Hábitats 92/43/CEE, en relación a unha especie protexida e de interese comunitario como o lobo.
O lobo non está incluído no Catálogo Nacional de Especies Ameazadas en ningunha das categorías recollidas no referido Catálogo (en concreto, nas duas existentes: “En Perigo de Extinción” e “Vulnerable”), aspecto que resulta totalmente cuestionable, tendo en conta o principio de transposición lexislativa, como o de “Non regresión do dereito ambiental”.
Un dato científico a destacar é que a caza do lobo en España, non consegue diminuír a conflitividade cos gandeiros senón todo o contrario xa que ao desestructurarse grupos familiares, os individuos restantes vense obrigados a atacar a presas máis fáciles como o gando.
Que debería facer a Xunta de Galicia no tocante á protección do Lobo?
Incrementar a vixiancia e control por parte das forzas e corpos de seguridade do estado e das administracións públicas.
Prohibir a súa caza e refundir ou unificar as leis de caza das diferentes comunidades autónomas.
Que a conservación do lobo esté baseada en criterios científicos, na etoloxía e comportamento da especie.
O Decreto 284/2001, do 11 de outubro, polo que se aproba o Regulamento de caza de Galicia, inclúe no seu anexo IV ao lobo entre as especies cazables no territorio da nosa comunidade autónoma. Non obstante o anterior, desde hai varios anos a orde anual que fixa os períodos hábiles de caza só autoriza a caza do lobo despois de constatar fidedignamente a existencia de danos e con plenas garantías de conservación da poboación desta especie.
Na actualidade, a xestión dos danos ocasionados polos lobos á gandería ten a súa base legal na mencionada orde anual pola que se determinan as épocas hábiles de caza, que regula a caza por danos producidos polas especies cinexéticas e en ordénelas anuais nas que se establecen axudas económicas para previr e paliar os danos producidos polo lobo.
Zonas de xestión do lobo
1. Atendendo aos criterios de zonificación definidos e asumindo que a probabilidade de danos é maior nas zonas de alta densidade de lobos onde hai máis abundancia de gando, establécense tres zonas de xestión, denominadas zona 1, zona 2 e zona 3.
a) Zona 1.
É a zona prioritaria á hora de aplicar e fomentar as medidas de prevención dos danos producidos polo lobo. A Administración poderá realizar nesta zona unha planificación para controlar a poboación de lobo, despois dunha avaliación técnica dos danos sobre a cabana gandeira, da adopción de medidas preventivas, do grao de conflitividade social e do estado poboacional do lobo, que deberá ser obxecto de seguimento. Poderanse realizar ademais controis puntuais non previstos na planificación a solicitude das persoas afectadas polos ataques do lobo, no caso de danos recorrentes e tendo en conta os criterios establecidos a tal fin.
b) Zona 2.
Nesta zona as persoas interesadas poderán solicitar, no caso de danos recorrentes ao gando, a realización de maneira puntual de controis poboacionais, que deberán ser debidamente autorizados tras unha avaliación técnica dos danos sobre a cabana gandeira, da posibilidade de mitigalos con medidas preventivas, do grao de conflitividade social e do estado poboacional do lobo.
c) Zona 3.
Non se autorizarán controis salvo casos excepcionais que terán que estar especialmente xustificados.
O Plan de xestión do lobo en Galicia
O 20 de xaneiro de 2009 publicábase no DOG o Decreto 297/2008, do 30 de decembro, polo que se aprobaba o Plan de xestión do lobo en Galicia.
A finalidade do Plan de xestión do lobo en Galicia é garantir a viabilidade desta especie no noso territorio, mantendo unha poboación estable do lobo en Galicia e ao mesmo tempo compatibilizar a súa existencia coa da gandería extensiva e coa viabilidade económica das explotacións agropecuarias, adoptando medidas preventivas e establecendo liñas de axudas para paliar os danos causados por esta especie, así como poñer en valor a existencia do lobo e convertela nun elemento que fomente o desenvolvemento rural e turístico das zonas onde se atopa presente esta especie.
O Plan de xestión do lobo en Galicia persegue os seguintes obxectivos:
a) Establecer as medidas e actuacións que permitan manter unha poboación viable de lobos dentro dun marco de coexistencia co mundo rural e compatible coas actividades agropecuarias, que contribúan á conservación da poboación ibérica.
b) Manter unha poboación estable e continua de lobos, similar á actual, independentemente das fluctuaciones naturais que poden producirse a curto prazo, e desenvolver os mecanismos para o seu seguimento e estudo.
c) Minimizar a conflitividade xerada polos danos que ocasionan os lobos sobre a cabana gandeira mediante incentivos económicos e asesoramento técnico adecuado para a aplicación de métodos de prevención de danos.
d) Establecer propostas e fomentar actuacións nas que se recoñeza ao lobo como un recurso económico que pode mellorar as condicións socioeconómicas das poboacións locais, tales como actividades turísticas e a recuperación do patrimonio cultural.
e) Desenvolver programas e actuacións ao obxecto de aumentar o coñecemento e a tolerancia dos distintos sectores da sociedade cara ao lobo.
f) Establecer un sistema de participación social no que todos os sectores relacionados directamente coa xestión do lobo asuman a súa corresponsabilidade na xestión e conservación da especie.
g) Iniciar o procedemento de inclusión da especie no Catálogo de Especies Ameazadas.
De todo o anterior conclúese que a xestión do lobo xira sempre ao redor da súa conservación e a estabilidade da especie no territorio, adoptando todas as medidas necesarias para manter ou restablecer os hábitats naturais e as poboacións de especies de fauna e flora silvestres nun estado sempre favorable e evitando en todo caso a deterioración dos seus hábitats e calquer risco que poña en perigo a conservación da especie.
MANIFESTACIÓN PARA PEDIR PROTECCIÓN PARA O LOBO IBÉRICO.
Baixo o slogan «Lobo vivo, Lobo protexido” convócase a unha manifestación en defensa do lobo. A manifestación volverá a percorrer as rúas de Madrid a mañá do próximo 18 de marzo. A pesar das últimas inciativas lexislativas que saíron adiante no Congreso, o Executivo non parece ter isto en conta e aúnse descoñece cando tomará medidas para a súa protección. Desde as entidades impulsoras da iniciativa considérase que o lobo atravesa en España uno dos peores momentos da súa convulsa e difícil existencia: acosadas as súas poboacións, e sen a protección legal que merece, este fermoso e poderoso animal salvaxe volve estar en perigo. Un déficit das garantías da biodiversidade dos ecosistemas.
valfluvialdolouridocorcoesto.com 