A landra (do árabe balluta, aciñeira) é un froito característico das especies do xénero Quercus (fam. Fagaceae).
Dentro deste xénero, hai numerosas especies arbóreas que dan landras como o carballo, a aciñeira, o alcornoque e a carba. Eses froitos son os preferidos dos esquíos.
O MUNDO chámase carballo
O MUNDO chámase carballo.
Podía ser
abedueira, chopo,
capudre, castiñeiro,
sobreira, virgondoiro,
teixo sombrío ou freixo de tríplice raíz.
Pero non,
o mundo chámase carballo
desde que o mundo é mundo.
Deitouse o avó
dos avós dos avós
á sombra do carballo,
e adormeceu, e o soño
naceulle dunha landra
coma cerebro, fixo
dúas follas minúsculas
e unha raíz que axiña
se dividiu buscando
sales, metais, materias
orgánicas escuras,
colleu pulo, estrincouse
sobre a terra, tirou
da seiva cara arriba,
xemou en tres, en catro, en cinco gallas,
abriuse lento coma un mundo,
formou roda, os paxaros
aniñaron nas fronzas,
e o peto carpenteiro
carpentaba buratos.
Darío Xohán Cabana.
En breve rulará por Corcoesto, a revista “Historia de Corcoesto, nº 1”. Ninguén pode perderse coñecer á dama do medievo Luisa de Lanzós, ao secretario do Tribunal do Santo Oficio Miguel…
Orixe: «Historia de Corcoesto, nº.1», xa dispoñible a revista!
En breve rulará por Corcoesto, a revista «Historia de Corcoesto, nº 1». Ninguén pode perderse coñecer á dama do medievo Luisa de Lanzós, ao secretario do Tribunal do Santo Oficio Miguel Collazo, á valente Constanza Cardero ou ao extraordinario Domingo Amado que loitaba contra o abuso de poder do Conde de Toreno…, eso sen esquecer ao deus romano Quirino, e moitos outros persoeiros….Toma nota e solicita o teu exemplar.., xa está no taller de edición…!
Prezo: 6 €.
asociacionpetondolobo@hotmail.com
A Flor del Toxo (Ulex Europaeus)
As floriñas dos toxos / Nin rosiñas brancas, nin claveles roxos! / Eu venero as floriñas dos toxos. / Dos toxales as tenues floriñas, / que sorrín, a medo, entre espiñas.
Entre espiñas que o ceo agasalla / con diamantes as noites que orballa.
Antonio Noriega Varela
» O Instituto de Estudos do Territorio da Consellería de Medio Ambiente e Ordenación do Territorio comunica á Asociación galega Cova Crea, a ampliación da AEIP 09_02 (Área de Especial Interés Paisaxístico do val fluvial do Lourido) á Carballeira de Santa Mariña do Remuiño en Corcoesto, municipio de Cabana de Bergantiños.
» Santa Mariña do Remuiño e a súa emblemática carballeira centenaria figura como Lugar de Especial Interés Paisaxístico no Catálogo das Paisaxes de Galicia. O LEIP Carballeira de Sta. Mariña de Corcoesto, forma parte da Área de Especial Interés Paisaxístico do val fluvial do río Lourido AEIP 09_02, tal e como se recolle no anexo cartográfico da Grande Área Paisaxística Chairas e Fosas Occidentais (páxina 340 do Catálogo das Paisaxes de Galicia).
» Isto foi posible á participación activa da cidadanía que colaborou nos Talleres de participación da Paisaxe organizados ao efecto polo Instituto de Estudos do Territorio, para a elaboración oficial do Catálogo das Paisaxes de Galicia.
» O seguinte paso é o recoñecemento do val fluvial do Lourido como reserva fluvial.
A reserva natural fluvial é unha figura de protección para a conservación dos ríos. As reservas naturais fluviais son aqueles ríos, ou algún dos seus tramos, con escasa ou nula intervención humana e con unha elevada naturalidade, aos que se lle outorga esta protección coa finalidade de preservalos sin alteración. Os plans hidrolóxicos deben incorporar as reservas naturais fluviais das súas demarcacións.
O val fluvial do Lourido figura como área de especial interés paisaxístico no Catálogo das Paisaxes de Galicia, que formará parte do Atlas das Paisaxes de Galicia, para identificar e caracterizar os valores e potencialidades das 50 comarcas que conforman as doce áreas paisaxísticas nas que figura dividido o territorio galego, e no que tamen se integrarán as Directrices da Paisaxe.
O val forma parte das doce Grandes Áreas Paisaxísticas: a GAP “Chairas e Fosas Occidentais”. Figura referenciado como AEIP_09_02 Río Lourido.
Os seus valores naturais veñen dados por:
Na web valfluvialdolouridocorcoesto.com, recóllese información sobre das características do val.
O Catálogo das Paisaxes amplía o recoñecemento como Lugar de especial interés paisaxístico (LEIP) á Carballeira de Sta. Mariña do Remuiño, en Corcoesto, municipio de Cabana de Bergantiños.
A carballeira do Remuíño é centenaria. Á sombra dos carballos érguese, observando a ermida, un particular cruceiro: anverso de corazón cravado de espadas, reverso de coroa de espiñas e unha serpe. Na fachada da capela desapareceu un sillar cunha deusa prerromana da fertilidade. Hoxe encóntrase na ábsida da parroquial de San Martiño de Cores (Ponteceso). A fonte do Remuíño data de 1896.
En 1820, no primeiro intento de municipalización de España, Corcoesto foi nomeado concello. Trece anos despois, a capital do municipio pasaría a ser o lugar de Cabana (Cesullas). Segundo informa Pascual Madoz (tomo VI, 1845), en 1845 había dúas escolas no territorio de Cabana: unha en Cesullas e outra en Corcoesto; eran privadas, estaban sen mestres e tiñan entre ambas 42 alumnos.
A reserva natural fluvial é unha figura de protección para a conservación dos ríos. As reservas naturais fluviais son aqueles ríos, ou algún dos seus tramos, con escasa ou nula intervención humana e con unha elevada naturalidade, aos que se lle outorga esta protección coa finalidade de preservalos sin alteración. Os plans hidrolóxicos deben incorporar as reservas naturais fluviais das súas demarcacións.
A reserva natural fluvial debe reunir certas características como son: a naturalidade do territorio onde se localiza o río, o seu bo estado ecolóxico, ausencia de alteracións hidromorfolóxicas e de actividades humanas e usos que poidan alterar tanto a calidade das augas como o seu réxime natural.
É por tanto unha figura de conservación complementaria do dominio público hidráulico.
Entrada de galería por @PETONDOLOBO.
Origen: Val fluvial do río Lorido- Corcoesto: árbores do val.
valfluvialdolouridocorcoesto.com 